Stranger Things pozamiatał. Ja też jestem jednym z tych, którzy na sztandary wzięli ten serial. Jak mantrę powtarzam, że to był najlepszy serial ubiegłego roku. I będę to powtarzał do drugiego sezonu, który niestety nie będzie już tak dobry. Gdyby ST nie powstał, dziś mówilibyśmy, że najlepszym serialem 2016 roku był The Get Down. A tak, TGD pozostając w cieniu serialowego demogorgona został tym najbardziej niedocenionym. Trochę szkoda.
Nie słyszałem o tej książce. Większość z Was też pewnie nie słyszała do momentu… kiedy książka pojawiała się w kinach. Wtedy oczywiste stało się, że “książka lepsza”, nawet jeśli nikt jej nie czytał. Adaptacji (jeszcze) nie widziałem, książkę przeczytałem, bo była w promocji. Jest świetna!
Turbo Kid jest tym, czym Kick Ass nigdy nie był. To dobra komedia o nastoletnim superbohaterze. W dodatku jest tym, czym niewiele filmów post-apo nigdy nie było – dobrym limem post-apo.
Zabiłbyś dziecko? Pewnie nie. Nie ukrywam, że mnie to cieszy. A co, jeśli jedno masz już na sumieniu?
Reakcja zawsze jest taka sama. – Jak możesz to oglądać? Nie lepiej zobaczyć coś lepszego? Nie szkoda Ci czasu? – pytają ludzie, którym oznajmiam, że mam zamiar obejrzeć, lub właśnie obejrzałem zły film. Problem w tym, że ludzie jak zwykle nic nie rozumieją. A ja, jak zwykle, muszę tłumaczyć.
Tak, obejrzałem ten film. Za kilkanaście złotych kupiłem sobie prawo do krytykowania 50 Twarzy Greya. Na skali 1 – 10 znajduje się mniej więcej w tym samym miejscu co Avatar i którakolwiek część Szybkich i Wściekłych. Mocne 2/10.
Reklama ma to do siebie, że kiedy pojawia się na ekranie, przełączamy kanał, wychodzimy do kibelka, albo patrzymy, co ciekawego jest w lodówce. Rzadko kiedy zostajemy przed ekranem, bo „leci” reklama, którą chcemy obejrzeć. Jakiś czas temu wydałem trochę złotówek żeby obejrzeć reklamę w kinie. Nie żałuję, kiedyś obejrzę ją jeszcze raz.